เราประสบความสำเร็จไม่ได้ ถ้าไม่รู้ว่าตอนที่ประสบความสำเร็จแล้ว หน้าตามันเป็นอย่างไร
เรามีความสุขไม่ได้ ถ้ายังไม่ได้นิยามความสุขของตัวเอง
ชีวิตของเราไม่มีคุณค่า ถ้าเราไม่รู้ว่าคุณค่าของเราคืออะไร
ทุกอย่างจะเริ่มต้นและไปต่อได้ ก็ต่อเมื่อเรามีเป้าหมายแล้ว
เรามีเป้าหมายในชีวิต หรือปล่อยมันไปตามแต่มันจะพาเราไป?
ทำไมคนส่วนใหญ่จึงไม่มีเป้าหมายในชีวิต?
นี่คือหนึ่งในเรื่องน่าปวดหัวหลายๆเรื่องสำหรับเราๆท่านๆ
เราไม่เคยถูกสอนให้กำหนดเป้าหมายให้ชีวิตของตัวเอง การศึกษาสอนให้เราทำงานให้เป็น ตั้งเป้าให้บริษัทให้ได้ แต่ไม่ได้สอนให้ตั้งเป้าชีวิต พ่อแม่ก็ไม่เคยสอน เพราะเขาสนใจมากกว่าว่าลูกๆจะดำรงชีวิตอย่างไร จะสอบเข้าที่ไหน มีงานการดีมั้ย จะแต่งงานรึยัง จะมีลูกแล้วหรือยัง ชีวิตลำบากมั้ย (ไว้จะกลับมาเล่าเรื่อง “ลำบาก” อีกทีในอนาคตนะครับ สิ่งนี้เป็นตัวถ่วงทุกสิ่งที่อย่างตั้งแต่ระดับปัจเจกบุคคลไปยันระดับประเทศเลย) นี่เป็นรูปแบบชีวิตของคนสมัยนี้ ที่ละไว้ในฐานที่ไม่เข้าใจว่า"รูปแบบ"ชีวิตแบบนี้น่าจะเป็นหนทางที่ทำให้ชีวิตอยู่รอดไปได้
ซ้ำร้าย เราก็ยังมีความบันเทิงสารพัดรูปแบบมาดึงความสนใจไป ทำให้ไม่มีโอกาสได้คุยกับตัวเองดีๆซักทีว่าจะเอายังไงกับชีวิตนี้ เมื่อเราปล่อยไหลไปตามน้ำ หมกมุ่นอยู่กับความบันเทิงชีวิตมันก็ไม่ได้แย่นี่นา ทำไมจะต้องไปซีเรียส
เพราะคนโดยมากกลัวการตั้งเป้าหมาย
ถ้าเกิดเราฮึดขึ้นมา ตั้งเป้าให้ชีวิต แล้วมันไม่บรรลุล่ะ เราจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นไอ้ขี้แพ้มั้ย จะรู้สึกแย่กับตัวเองมั้ย คนรอบข้างจะประณามมั้ย เมื่อกลัวความล้มเหลว กลัวถูกสังคมเยาะเย้ย เราก็เลยไม่ไปยุ่งกับมันซะเลย
นอกจากนั้นเมื่อไม่มีใครสอนให้ตั้งเป้าแล้ว ก็ไม่รู้ว่าตั้งยังไง แบบไหนถึงจะเหมาะสม ถ้าตั้งผิดจะเสียเวลาชีวิตมั้ย (ซึ่งในความเป็นจริง ใช้ชีวิตแบบไม่มีเป้า เสียเวลามากกว่าอีก)
ชีวิตที่ไม่มีเป้าหมายมันแย่ขนาดนั้นเลยหรือ?
สำหรับคนที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่กล้าจะลุกขึ้นมาพัฒนาตัวเอง มันไม่แย่เลย ใครๆก็เป็นกันทั้งนั้น แค่หาเงินมาจ่ายค่าบริโภคให้ได้ก็พอ; ค่าอาหารมื้อไฮโซ, ค่าโทรศัพท์รุ่นใหม่, ค่าท่องเที่ยวรอบโลก ค่าของแบรนด์เนมหรูเชิดหน้าชูตา, ฯลฯ
แต่สำหรับคนที่ต้องการพัฒนาตัวเอง มันสำคัญมาก เพราะมันเป็นเรื่องแรกที่ต้องทำ ถ้าเรายังไม่รู้เลยว่าปลายทางเป็นอย่างไร เวอร์ชั่นที่ดีที่สุดของเรามันดูเป็นอย่างไร แล้วเราจะเริ่มก้าวแรกได้อย่างไร อย่างที่มีคนพูดเอาไว้ว่า “See The End Before You Start”
ชีวิตนี้ไม่มีคำว่า "รู้งี้"
เคยได้ยินคำว่า“รู้งี้”มั้ยครับ ‘รู้งี้ทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว’, ‘รู้งี้ทำแบบนี้ดีกว่า’ เอาจริงๆ ไม่มีใครสามารถชะโงกหน้าไปดูอนาคตตัวเอง แล้วกลับไปเลือกทางที่ดีที่สุดให้ชีวิตได้
คุณเลือกทางเลือกนั้นๆ เพราะมันกำลังพาคุณไปที่เป้าหมายที่คุณวางไว้ต่างหาก จะเลือกผิดหรือถูก คุณก็เชื่อว่า ณ ขณะนั้น การตัดสินใจนั้นกำลังพาไปสู่เป้าหมาย และจะไม่มีความเสียดายใดๆทั้งสิ้น ถ้าผลมันออกมาไม่ตรงกับที่ตั้งใจ เพราะคุณสนใจว่าเข้าใกล้เป้าหมายมากขึ้นหรือไม่เท่านั้น ที่เหลือมันคือทักษะที่จะต้องฝึก เพื่อให้สามารถเลือก/ตัดสินใจได้ดีขึ้น
ถ้าคุณไม่มีเป้าหมาย จะเลือกอะไรก็ไม่ต่างกัน
ตั้งเป้าหมายให้เป็นนิสัย
ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ คุณเริ่มจะสนใจการตั้งเป้าหมายขึ้นมาแล้ว ขอแนะนำให้ตั้งเป้าหมายให้เป็นนิสัยไปเลย ตั้งมันกับทุกเรื่อง ไม่มีอะไรเสียหาย มีแต่จะได้ เช่น
ตั้งเป้าว่าจะใช้เงินวันละกี่บาท — ทำได้ คุณมีเงินเหลือตามแผนที่วางไว้, ทำไม่ได้คุณก็จะพบว่าจุดอ่อนของคุณคืออะไร อะไรทำให้ใจอ่อนใช้เงินเกินงบ เมื่อรู้แล้ว คุณก็สามารถพัฒนาต่อเพื่อปิดจุดอ่อนนั้นได้
ตั้งเป้าออกกำลังกายอาทิตย์ละ 3 วัน — ทำได้ สุขภาพก็ดีขึ้น, ทำไม่ได้ก็จะรู้ว่าอะไรคือตัวถ่วง
เริ่มมันจากเรื่องเล็กๆน้อยๆในชีวิตนี่แหละครับ ทำไปเรื่อยๆเราจะกล้าตั้งเป้าในเรื่องที่มันใหญ่ขึ้นเอง ถ้าเราไม่เริ่มเลย ก็ไม่ไปไหนสักทีครับ
ก่อนที่คุณจะเอาผู้หญิงคนนึงเข้ามาในชีวิต หรือไปไกลขนาดจะผลิตอีกชีวิตออกมาบนโลกนี้ คุณควรจะมีเป้าหมายชัดๆก่อนว่า
ชีวิตครอบครัวที่มีความสุขเป็นอย่างไร
อะไรคือสิ่งที่บอกว่าแบบนี้คือครอบครัวที่มีความสุขแล้ว (ในเวอร์ชั่นของคุณเอง)
ถ้าจะมีลูก อยากให้ลูกเป็นคนอย่างไร
คุณจะเลี้ยงเขาแบบไหนให้เขาโตมาเป็นคนอย่างนั้น
ถ้าคุณไม่มีภาพเหล่านี้ในหัวเลย แล้วจะตอบสมาชิกครอบครัวรวมถึงตัวเองได้อย่างไรว่าคุณกำลังพาครอบครัวเดินทางไปทางไหน?
ผู้ชายที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต แม้จะมีผู้หญิงมาเป็นแฟนด้วยหรือไปถึงร่วมหัวจมท้าย เธอจะคลางแคลงในชีวิตคู่อยู่ตลอด เพราะเธอไม่สามารถรับรู้ได้ถึงความมั่นคงในชีวิต (insecure) ตัวเธอเองอาจจะไม่รู้ตัวหรอกครับ แต่เราดูได้จากพฤติกรรม เช่น ผู้หญิงไม่ให้ความสำคัญกับคุณ, ไม่ขอความเห็นเมื่อมีเรื่องต้องตัดสินใจ, เห็นมือถือตรงหน้าสำคัญกว่าคุณ, หรือให้ความสำคัญกับเรื่องอื่นๆมากกว่าคุณ, แย่หน่อย เธอก็เปิดใจว่า มีใครเห็นอนาคตชัดเจนพอที่จะเดินไปด้วยกันมากกว่าไหม
คนที่มีอนาคต ไม่ใช่คนที่มีทรัพยากรและโอกาสเพียบพร้อม ของแบบนั้นจะหายไปเมื่อไหร่ก็ได้
แต่คนที่มีอนาคต คือคนที่วางอนาคตด้วยตัวเอง และจะทำทุกอย่างเพื่อเดินไปที่จุดนั้นให้ได้
Be a REAL MAN
Note ตัวใหญ่ๆ
ผมพูดเหมือนมันง่าย เพราะต้องการรวบรัดให้เห็นภาพใหญ่กันก่อน จริงๆแล้วมันมีขั้นตอนค่อยๆเป็นค่อยๆไป ใช้เวลา ทดลอง ผิดพลาด และทำใหม่ซ้ำๆ จนกว่าตัวคุณเองจะมั่นใจในการตั้งเป้าหมายให้ชีวิต ดังนั้น ไม่ต้องตกใจไปครับ ทำสิ่งที่ทำได้ก่อน เริ่มจากเล็กๆแล้วเราค่อยๆพัฒนาไปด้วยกันครับ